ترجمه: محمود نواب مطلق
به دلیل اعمال مقررات برگزیت و خارج شدن انگلستان از بازار مشترک اروپا؛ اقتصاد ایرلند و انگلستان به تدریج از یکدیگر جدا شده و منابع پشتیبانی و تدارکاتی این دو کشور متفاوت می شوند.
« اِمون اُرِلی» مدیر بندر دوبلین پایتخت ایرلند از پنجره اتاق خود بیرون را مینگرد. منظره بندر با چرثقیل ها، کانتینرها و کشتی های بزرگ نمایان است. درقسمت چپ یک سوله بزرگ به رنگ آبی دیده می شود. او می گوید:«این سوله قبلا محل انبارکردن کالاها بود و در حال حاضر محل استقرار گمرکات و مأموران آنست.»
تا پایان سال ۲۰۲۰(۱۳۹۸) کنترل بسیار کمی بر کالاهای وارداتی به بندر دوبلین اعمال می شد. از یک ونیم میلیون کانتینر و نیمه تریلری که هر سال وارد این بندر می شد فقط ۲۰۰هزارعدد از آنها مربوط به خارج از کشورهایی به جز اتحادیه اروپا بودند و بقیه همگی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا به این بندر وارد می شدند.
از اول ژانویه ۲۰۲۱( ۱۱دی۱۳۹۹) که انگلستان از اتحادیه اروپا خارج شد با برگزیت همه چیز زیرورو شد.
بنا به گفته آقای «اُرِلی»:«در حال حاضر باید اغلب کالاها را کنترل کنیم.» گمرک همه جا مستقر شده است.
به جز این سوله آبی بخش هایی دیگر من جمله کیوسک هایی برای کنترل مدارک کالاها و یا اسکنرهایی برای کنترل مدارک کامیون ها در این بندر مشغول عملیات کنترل و رصد کالاهای احتمالا تقلبی هستند.
این وضع از نظر مدیر بندر دوبلین وضع آشفته و بهم ریختهایست و برگزیت عامل آنست.
بندر دوبلین نمونه ای قابل توجه از یک موقعیت بازسازی اقتصادیست که در نتیجه خروج انگلستان از اتحادیه اروپا بر آن حاکم شده است.
ظرف یکسال گذشته میزان کالاهای وارداتی به این بندر با کاهش اندک ۴درصدی تقریبا به اندازه قبل باقی مانده است.
اما در عوض مبادی ورودی کالاها مانند قبل نیست. قبل از برگزیت دوسوم کالاها از انگستان و یک سوم از اتحادیه اروپا میآمد در حالیکه در حال حاضر نصف نصف شده است.
بسیاری از شرکتهای تجاری در فرانسه، بلژیک و هلند ترجیح میدهند با دور زدن انگلستان کالاهای خود را مستقیما به ایرلند برسانند.
آقای اُرِلی با حسرتی از گذشته یاد میکند و میگوید:« چقدر خوب بود با آغاز به کار بازار مشترک اروپا در سال ۱۹۹۳(۱۳۷۱) همه گمرکات کنار رفتند. خود انگلستان از جمله کشورهای طرفدار این بازار واحد بود.»
همین امر باعث شد از انگلستان به عنوان یک پل بزرگ زمینی برای انتقال کالا استفاده شود.
کامیون های حامل کالا از شهر« پاد کاله» در فرانسه می رسیدند و بر کشتی ها سوار می شدند و سپس در شهر«دوورِس» فرانسه از کشتی پائین می آمدند و وارد انگلستان می شدند.
سراسر انگلستان را زمینی تا بندر «لیورپول» یا «هولی هید» در «ولز» طی می کردند و از آنجا مجددا بر کشتی سوار می شدند و به سمت «دوبلین یا بلفاست» حرکت میکردند. گردش کار بسیار عالی و سریع بود.
اما در حال حاضر این مسیر بسیار پیچیده شده است چرا که خارج از مسیر بازار مشترک اروپاست و بسیاری از شرکتهای تجاری به این نتیجه رسیدهاند که این مسیر نامشخص است.
از اینرو زنجیره های تدارکاتی خود را در مسیر انگلستان و ایرلند جداسازی کرده اند. نمونه آشکار این امر شرکت زنجیره ای «لیداِل» آلمانی است.
در گذشته همزمان به فروشگاه های انگلستان و ایرلند مایحتاجشان را ارسال میکرد اما در حال حاضر مبادی ورودی تدارکات و پشتبانی فروشگاه های ایرلند متفاوت است.
منبع: لوموند